Boylamsal çalışmalar NSCDC, (2007) erken çocukluk döneminde dil ediniminin yetişkinlikte sosyal yeterlilik ve sağlıklı duygusal kendini ifade etme gelişimini önemli ölçüde etkilediğini göstermektedirler. Araştırmalar, okula başlamadan önce dile sınırlı maruz kalmanın sosyal becerilerin gelişimini ciddi şekilde sınırlama potansiyeline sahip olduğunu göstermektedir (Burchinal, Robers, Zeisel, Hennon ve Hooper 2006). Bu beceriler, arkadaşlıklar kurmak için gerekli sosyal becerileri içerir. Sosyal gelişimdeki gecikmeler ergenlik dönemine kadar devam edebilir ve yetişkinlikte kişinin eşiyle sağlıklı bir arkadaşlığı sürdürme konusunda olumsuz sonuçlara yol açabilir. Bebeklik ve erken çocukluk dönemindeki yetersiz olumlu sosyal etkileşimler, yaşam boyunca daha düşük kaliteli arkadaşlıklara neden olabilir (Durkin & Conti-Ramsden 2007). Bebeklere ve küçük çocuklara sağlanan dil fırsatlarının kalitesi ve miktarı iyi araştırılmış ve karmaşık bir konu olsa da, çocuk gelişim uzmanlarının çocukların dil deneyimini artırmak ve erken dil gelişimini desteklemek için uygulayabileceği basit stratejiler vardır.
Çocuk Gelişimi Uzmanları İçin Çıkarımlar
Çocuk gelişimi uzmanları bebeklerin ve erken çocukluk dönemi çocuklarının dil gelişimini desteklenmesini ve sosyal etkileşimi şu yollarla kolaylaştırmaktır:
-
Gün boyunca "kendi kendine konuşma". Bu, yetişkinin bir göreve girerken ne yaptığını kendisinin tanımladığı zamandır (Patterson ve Vakili, 2014). Örneğin, bebek bezi değiştirme sırasında atılması gereken adımları çocukla sohbet ederek anlatması veya yetişkinlerin, nesneleri hakkında çocukla sohbet etmesi.
-
'Paralel konuşma' yapmak: Bu, kendi kendine konuşmaya çok benzer, ancak bebeğin veya erken çocukluk dönemindeki çocuğun ne yaptığını veya yapmaya çalıştığını veya bebeğin veya çocuğun duyguları hakkında sohbet etmesini ifade etmektedir (Honig 2014). Örneğin, "O topa ulaşmaya çalıştığını görebiliyorum" veya "Çok mutlu görünüyorsun. Yüzünüzde kocaman bir gülümseme görüyorum ”(Barrasso-Catanzaro & Eslinger, 2016).
Gelişimin en önemli ilk üç yılında bebeklerin ve erken çocukluk dönemi çocuklarının sosyal ve duygusal ifadelerine uyum sağlamak bizim en önemli sorumluluğumuz.
KAYNAKÇA
Barrasso-Catanzaro, C., & P. J. Eslinger. 2016. “Neurobiological Bases of Executive Function and Social-emotional Development: Typical and Atypical Brain Changes.” Family Relations 65 (1): 108-119.
Burchinal, M., J. E. Roberts, S. A. Zeisel, E. A. Hennon, & S. Hooper. 2006. “Social Risk and Protective Child, Parenting, and Child Care Factors in Early Elementary School Years.” Parenting, Science and Practice 6 (1): 79-113.
Durkin, K., & G. Conti-Ramsden. 2007. “Language, Social Behavior, and the Quality of Friendships in Adolescents With and Without a History of Specific Language Impariment.” Child Development 78 (5): 1441-1457.
National Scientific Council on the Developing Child. 2012. The Science of Neglect: The Persistent Absence of Responsive Care Disrupts the Developing Brain (Working Paper 12). www.developingchild.harvard.edu
Patterson, J.E., & S. Vakili. 2014. “Relationships, Environment, and the Brain: How Emerging Research is Changing What We Know About the Impact of Families on Human Development.” Family Process 53 (1): 22-32.
